If it doesn’t kill me, it makes me stronger
Door Harry de Jonge
De titel van dit stukje kwam niet letterlijk uit de mond van Fitness Bikini atlete Yana, maar kwam wel direct bij me op nadat ik de telefoon ophing na een kort interview. Als je net als ik al ruim 40 jaar in de sport meeloopt weet je wel dat bijna iedereen zijn of haar voorbereiding als vreselijk zwaar ervaart, maar als je ziet wat Yana in korte tijd meemaakte terwijl ze toch ongelofelijke sportprestaties neerzette, kun je niet anders dan de meeste mensen die het “zo zwaar” hadden met een korreltje zout nemen.
Yana komt uit Oekraïne en dan snap je meteen al dat ze het momenteel zwaar heeft. Haar land wordt platgebombardeerd door het Russische leger, veel familieleden verkeren in levensgevaar en hoe die oorlog zich verder gaat ontwikkelen is voor iedereen nog een vraagteken.
Maar deze ellende is niet het enige wat Yana overkwam gedurende de laatste paar jaren, de jaren waarin ze juist zo ongelofelijk presteerde! Yana studeerde af aan de medische universiteit in het westen van Oekraïne en kwam vierenhalf jaar geleden naar Nederland om hier de mogelijkheden te ontdekken. Haar moeder woonde en werkte al in Nederland. Werk in de medische sector vinden was natuurlijk moeilijk vanwege ondermeer de taalbarrière en daarom stortte Yana zich met hart en ziel op het sporten. “Ik merkte dat Nederlanders een fit volkje zijn. Iedereen fietst hier het hele jaar door, iets wat bij ons alleen al door de strenge winters niet mogelijk was. Ik was al sportief, ik danste veel en was choreograaf en ook was ik wel eens op de sportschool te vinden. Maar pas hier in Nederland ging ik dat laatste professioneler aanpakken.”
Yana woonde hier pas en moest even terug naar Oekraïne om het nodige papierwerk in orde te maken. Ze besloot aan een beginnerswedstrijd mee te doen en behaalde tot haar eigen verrassing de finale. Yana had meteen de smaak te pakken en eenmaal terug in Amsterdam wilde ze snel weer aan een wedstrijd meedoen. Ze vond een trainer die haar hielp (Steven van Beyond Fitness) en samen kozen ze de JBC van 2019 uit als eerste doel. Yana won haar klasse en werd ook nog eens overall winnares bikini fitness! Ze pakte door en schreef zich in voor de Open Rotterdamse, een wedstrijd op B-niveau. Tijdens de voorbereiding sloeg het noodlot toe. Yana’s stiefvader stortte neer met een helikopter en ze was in diepe rouw gedompeld. Ondanks deze ellende won Yana weer haar klasse en jawel, opnieuw de overall!
Ze ging door naar het hoogste nationale niveau en deed mee aan het N.K. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was won Yana weer haar klasse en ja hoor, de overall. Yana nam de bokaal mee naar huis en liet daar een afbeelding van een helikopter in graveren. De overwinning droeg zij op aan haar stiefvader Jordan, iets wat enorm veel voor haar betekent. Het trainen kwam op een iets lager pitje te staan, Yana had veel te verwerken en net toen ze het weer wat wilde oppakken werd de wereld overspoeld door de corona-crisis en trainen werd voor Yana bijna onmogelijk. Desondanks deed ze mee aan de Arnold Classic Europe in Spanje waar ze vierde werd! “Ik was echter niet in optimale shape. Ik was met name massa verloren op mijn bovenlichaam,” zegt ze.
Langzaam aan verbeterde de toestand rond covid en ging het trainen weer wat beter, tot het noodlot opnieuw toesloeg. In oktober zakte Yana’s man midden op straat in elkaar door een hartaanval! Hier kwam de medische achtergrond van Yana enorm goed van pas en ze wist door ingrijpen zijn leven te redden. De vader van haar twee bonuskinderen en haar steun en toeverlaat redde het gelukkig en is inmiddels al weer goed hersteld. En toen…ja toen viel het Russische leger haar geboorteland binnen! “Het was alsof ik in een slechte film was beland,” legt Yana uit. “Maar de passie voor de sport doofde niet, ik bleef geloof houden en wist dat ik er uiteindelijk sterker uit zou komen. Ik ging toch naar het Europees Kampioenschap en werd daar eerste in mijn klasse,” aldus de 1,62m lange atlete.
Na dit E.K. keken we weer naar de wedstrijdkalender. Een wedstrijd in Tsjechië kwam te vroeg en daar zagen we vermelding van de Arnold Classic in Zuid Afrika. Mijn man zei in een spontane bui, “die gaan we doen!” Het werd een geweldige ervaring. Het was er prachtig. Door de covid had de organisatie overal tenten neergezet. Het was er niet zo druk als de AC Europe, de achtergrond was sprookjesachtig en ik ontmoette er zoveel leuke mensen.” Yana won weer haar klasse en de organisatie nodigde haar uit om daarna bij de professionals mee te doen en dat deed Yana ook weer met succes want een vierde plaats bij een eerste profoptreden is natuurlijk ongelofelijk knap.
Ik nam dit interview af op 15 juni en Yana vertelde me dat ze dit weekend alweer mee zal doen in Luxemburg bij de Diamond Cup. Nog wel bij de amateurs, want pas in 2023 gaat ze in het procircuit meedraaien. “Ik heb meer massa nodig om succesvol te zijn bij de professionals,” legt Yana uit. Yana wordt momenteel gecoacht door Oksana Brygidir, een Oekraïense IFBB pro-elite atlete met een enorme staat van dienst. Yana werkt momenteel als personal trainer in Amsterdam. “Ik maak me enorm veel zorgen om de toestand in Oekraïne en als er zoals enkele dagen geleden weer bombardementen worden uitgevoerd op de plaats waar ik vandaan kom, dan kan ik niet goed trainen.” Nou, dat begrijp ik maar al te goed en toen ik het gesprek had beëindigd, dacht ik alleen maar, wow, wat sommige mensen moeten doorstaan. Maar het lijkt er op dat Yana alleen maar sterker wordt!
